آسپرژیلوس در شتر مرغ

آسپرژیلوس، شایع ترین بیماری قارچی در مدل های مختلف پرندگان می باشد . این بیماری ، از نظراقتصادی، اصلی ترین بیماری قارچی مشاهده گردیده در شتر مرغها می باشد .

ماشین جوجه کشی

آسپرژیلوس فومیگاتوس (A .fumigatus) و آسپرژیلوس فلاووس (A .flavous) به یاور آسپرژیلوس نیجر (A .niger) به عنوان عامل این بیماری از شتر مرغهای دچار جدا شده هست .

همچنین

این دست اندرکاران از جوجه هایی که به طورمصنوعی به عالم آمده اند، انقطاع سازی شده و خسارات سنگینی را به بار آورده اند دستگاه های هچری آلوده ، منشا کلیدی آسپرژیلوس در جوجه های تازه میلاد یافته می باشند . دما و رطوبت همراه با مواد آلی جانور در تخم های هچ شده ، وضعیت مطلوبی را برای تولید مثل پر سرعت قارچها و ساخت مقادیر مضاعف هاگ فراهم می کند .

دستگاه های ستروهچر بایستی به طور کامل به وسیله مواد ضد قارچ مؤثر، پاک و ضد عفونی گردد؛ بدین خواسته می توانایی از فرمالین و یا محلول 1% کلینا فارم پس از هر هچ و قبل از جایگزینی تخم ها در دستگاه جوجه کشی استفاده کرد . کاه یا علوفه خشک آغشته به قارچ که به تیتر بستر استفاده می شود و یا یونجه های کم آب گردیده دربردارنده قارچ که شتر مرغ از آن تغذیه می کند، منشا با اهمیت آسپرژیلوس درجوجه های نو تولد یافته و درشتر مرغهای در درحال حاضر رشد می باشد . همچنین رطوبت بالا و تهویه ضعیف به علت ارتقا مقدار آمونیاک به پیدایش آسپرژیلوس امداد می نماید . جوجه های جوانی که زمان کافی جهت کسب ایمنی ارگانیک برعلیه قارچهای ساپروفیت را پیدا نکرده اند بیشترین زد خورد را دارند که در این قضیه بیشتر خسارات مربوط به جوجه های زیر یک ماه می باشد . طیوران بزرگ تا حدودی حاذق به تحمل دلیل بیماریزای مو جود در مواد غذایی انبارشده میباشند . درآب و هوای سرد و در زمستان، گاهی اوقات حتمی می شود که شتر مرغهای جوان را برای مدتی در محفظه بسته مراقبت کرد؛ در این موارد بستر و تهویه مطلوب ساختمان اهمیت متعددی می یابد . بستر شتر مرغها باید تقریبا" هر روز عوض شود و مواد ضد عفونی ضد قارچی مؤثر هم باید مورداستفاده قرارگیرد تا سبب ساز کاهش ساخت مانند قارچها و در سود کاهش هاگهای حاصل از آن‌ها دربستر و ساختمان گردد . پرندگان به طور معمول درمعرض قارچها قرار دارا هستند و صرفا در شرایط مختص ، این قارچها پاتوژن می شوند . آسپرژیلوس معمولا" تحت شرایطی همچون استرس ، نقصان ایمنی بدن ، درمان طولانی برهه زمانی با داروهای آنتی بیوتیکی و یا این که اینکه در صورتیکه دام در معرض مقادیر زیادی از ارگانیسم قرار گیرد، سبب ساخت بیمای می شود .

علامت ها

بالینی و یافته های پاتولوژی: همانند مدل های دیگر پرندگان، آسپرژیلوس در شترمرغها معمولا" یک بیماری تنفسی می باشد . تمامی قسمتهای دستگاه تنفسی می تواند درگیرشود ولی اکثر زمان ها در جوجه های برنا ریه ها و در جوجه های بزرگتر کیسه های هوایی درگیر می شوند . استرس یک برهان مستعد کننده برای ابتلا به این بیماری می باشد . علائم بالینی بستگی به محل وشدت ضایعات دارااست که می تواند سبب ساخت صداهای تنفسی تا کوتاه شدن تنفس در شترمرغها گردد . ضایعات جانور در کیسه های هوایی با شنیدن صداهای دستگاه تنفسی تشخیص داده نمی شود . عفونت دستگاه تنفسی با آسپرژیلوس ممکن می‌باشد نصیب فوقانی دستگاه تنفسی را سرگرم کند . در این صورت منجر آماس قارچی نای می شود که ضایعات کوچک گرانولوماتوزی درطول سطح داخلی نای دیده می شود . ولی دربیشتر موارد آسپرژیلوس درشتر مرغها، ریه ها سرگرم می شوند که باعث ایجاد ضایعات شدید گرانولوماتوزی می شود . البته در شتر مرغهایی که ازطریق بستر و یا کاه کثیف ، سرگرم گردیده اند تورم و عفونت شدید قارچی کیسه های هوایی چهره می دهد . در شتر مرغهایی که ریه هایشان درگیر و در گیر آماس گرانولوماتوز ریوی گردیده است ، علامتها بالینی تنفسی به خیر و خوبی چشم نمی شود البته در شتر مرغهایی که در گیر آماس کیسه های هوایی گردیده اند، علائم بالینی تنفسی به خوبی قابل مشاهده هست .

نشانه ها بالینی در شتر مرغهای مبتلاء مشتمل بر : بی حالی و افسردگی ، بی اشتهایی ، توقف پرورش ، توده شدن خلط در دهن ، یبوست شدید، نرمی استخوان و نهایتا" افزایش مرگ ومیر می باشد . جوجه های در گیر معمولا" با سرهای افتاده و نزدیک به زمین تکان می کنند چنین جوجه هایی دارنده گرانولومها و آبسه های رنگ زرد و سبز متفرق در سراسر بافت ریه خود میباشند . آسپرژیلوس تنفسی درشتر مرغ پنج ماهه ای درشهریور ماه 1383 توسط دکتر کمیلی و مهام تشخیص داده شد . این شتر مرغ یک‌سری روزی نشانه ها افسردگی و بی حالی را از خود نشان می اعطا کرد و با دهن گشوده نفس می کشید ودر هنگام خوراک میل کردن از گله قطع می ماند . پس از کالبد گشایی ، التهاب و عفونت شدید کیسه های هوایی ، هم پا با قطور شدن دیواره ها مشاهده شوید . درگیری ریه ها بصورت کانونهای نکروتیک سبز رنگی قابل تشخیص بود . پس از آزمایشات پاتولوژی و میکروبیولوژی این تشخیص تآیید شوید . آسپرژیلوس در شترمرغها صرفا یک بیماری تنفسی نمی باشد . بلکه در حالت خاص ممکن است دستگاه گوارش را مشغول نماید و یا این که چه بسا سبب مشکل‌ها پوستی گردد .

آسپرژیلوس در دستگاه گوارش شترمرغها ، با نشر زیاد لایه های پیش معده و التهاب شدید آن نمایان می گردد که سبب ساز انباشتگی معده و در غایت مرگ می شود . عفونتهای قارچی دستگاه گوارش معمولا" ازطریق آلودگی های شدید بستر، خوراک و استعمال درازمدت آنتی بیوتیک ها بوجود می آید . درصورتیکه شتر مرغها درمحیطی با رطوبت بالا و بهداشتی ضعیف محافظت شوند ممکن می‌باشد به درماتیت قارچی دچار شوند . ضایعات پوستی آسپرژیلوس ممکن می باشد موضعی باشد یا این که اینکه بخش وسیعی از پوست را فرا گیرد . آزمایشات بافت شناسی ریسه های انشعاب یافته ای را نشان می دهد که درلایه های پوست رسوخ کرده اند .

دامپزشکان استرالیایی ، آسپرژیلوس ریوی جان دار در شترمرغهای 6 ماهه را تعریف کرده اند . این شتر مرغها در محیط به هم ریخته و بستر مالامال گرد وخاک و محیطی با دما و رطوبت بالا محافظت می شدند . پرنده های مبتلا ممکن می باشد عامل بیماری را در اواخر مدت انکوباسیون و یا این که در اوایل به جهان آمدن کسب کرده باشند که این دلیل عفونی مخفی بوسیله استرس فعال می شود . پرنده های در گیر به این بیماری دچار تنگی نفس ، سیانوز و کاهش مقاومت فیزیکی بدن می شود . بیماری قارچی آسپرژیلوس در شترمرغهای بالغ ممکن است به گونه های گرانولوماتوزی بروز کند .

روشهای تشخیص : عائم بالینی توسط کشت مثال های دستگاه تنفسی ، رادیو گرافی ، اولتراسوند، اندوسکوپی و آزمایشات سرولوژیک تأیید می شوند . برای ردیابی و تشخیص وجود آنتی بادی های آسپرژیلوس در سرم ، می توان از عصاره آسپرژیلوس به عنوان یک آنتی ژن درآزمایش agar gel diffusicon test به کار گیری کرد . همچنین از آزمایش ELIZA نیز می توان در تشخیص این بیماری استفاده کرد . یک شتر مرغ 4 ماهه با وزن 24 کیلوگرم مبتلا به این بیماری در آمریکا زمینه آزمایشات قرار گرفت و نتایج تحت مشاهده گردید . این پرنده ضعیف بوده و با دهان گشوده تنفس می کرد و دائما" بالهایش را به سمت زیر و بالا حرکت می اعطا کرد .

این شتر مرغ در گیر لوکوسیتوزیس11/900 ? L : normal , 15/27 ? L) ( هیپوگلیسمی

( 150 – 200 mg/dl : normal , 365 mg/dl ) و افزایش کار آسپارتات ترانسیناز552ul ) ( 90 – 15 ul :, normal, رادیو گرافی از حوزه‌ سینه در حالیکه شتر مرغ ایستاده بود انجام گرفت و اپسیفیکاسیون ( opacification) کیسه های هوایی و قطور شدن پرده جنب را نشان اعطا کرد .

برونکوسکوپی با ویدیو اسکوپ قابل انعطاف به اندازه 3m × 9/8mm انجام گرفت که در قسمت انتهایی نای پلاکهای سبز رنگی مشاهده شد و بعضا از برنش های ثانویه کاملا" بسته شده بود و با راه اندوسکوپی از نواحی متعدد این پرنده برای محاسبه نمونه های بافت شناسی نیز قطع شد درمان

: هیچگونه معالجه مؤثر و عملی در برابر تضارب های سیستمیک آسپرژیلوس در مزارع رشد شتر مرغ وجود ندارد و پیشگیری فقط شیوه مؤثر در برابر این بیماری می باشد . کلیدی ترین اقدام در مواجه با شیوع آسپرژیلوس یافتن منبع آلودگی و جلوگیری از عفونت بیشتر به وسیله هاگها و ضدعفونی ضد قارچی می باشد . در مورد ها تک گیر، شتر مرغها را می توانایی با تجویز داری ایتراکونازول (Itraconazol) با دز mg/kg 10 به مدت 5 تا 10 روز معالجه کرد ( در رخ مصرف این دارو بایستی توجه شود که در شرای علامت ها عصبی چهره داد، دارو قلیل یا این که متوقف شود) . همچنین می بضاعت و توان از محلول 1:50 انیلوکونازول ( enilkonazole) استعمال کرد، یا از دود ناشی از قرص های انیلوکونازول در درمان پرنده ها کمک برد که در این حالت می بایست همه پرنده ها به محلی کوچک و بسته برده شوند تا مجبور به استنشاق این دارو گردند . معالجه با کتوکونازول به میزان 10 تا 20 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن زنده بصورت یک تزریق روزانه به برهه زمانی 7 روز ممکن می باشد با موفقیت همپا باشد .

به منظور ضد عفونی کردن انکوباتورها، دستگاههای هچری و بستر می بضاعت و توان از محلول 1% اینلکونازول( کلینا فارم ) به فیس اسپری به کارگیری کرد . همینطور این محلول در درمان عفونتهای قارچی پوستی و تنفسی نیز مورد به کارگیری قرار می گیرد . دردستگاههای هچری که توسط قارچها آلوده گردیده اند دود ناشی از قرص های انیلوکونازول می تواند در هچ مورد استعمال قرار گیرد . تا شدت آلودگی در جوجه های نو متولد گردیده را کاهش دهد .

[ بازدید : 33 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]